W Kalwarii Zebrzydowskiej urzeka malowniczy krajobraz kulturowy o wymowie duchowej. W otoczeniu przyrody wybudowano obiekty odnoszące się symbolicznie do Męki Pańskiej i życia Matki Boskiej – pozostały one prawie niezmienione od XVII w. Od momentu powstania Kalwaria Zebrzydowska stanowi cel pielgrzymek i jest jednym z najbardziej znanych miejsc kultu chrześcijańskiego na świecie.
W roku 1999 zespół budowli został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO według kryteriów II i IV, zgodnie z którymi obiekt, aby znalazł się na liście musi spełniać następujące warunki:
II. przedstawiać ważną wymianę ludzkich wartości, na przestrzeni dziejów lub w obszarze danego regionu świata, w zakresie rozwoju architektury lub technologii, w sztukach monumentalnych, urbanistyce lub projektowaniu krajobrazu;
IV. przedstawiać szczególny przykład typu budowli, zespołu architektonicznego lub technologicznego albo krajobrazu ilustrującego ważny etap (lub etapy) w historii ludzkości;
Dla większości z nas Kalwaria to obiekt kultu, łask, modlitwy i rozważania Męki Pańskiej oraz życia Matki Bożej.
Sanktuarium cały rok tętni pielgrzymim życiem, jednak dwa razy w roku do Kalwarii przybywają prawdziwe tłumy: w sierpniu na procesję Zaśnięcia Matki Bożej oraz w okresie Wielkiego Tygodnia na Misterium Męki Pańskiej. Wtedy ta mała miejscowość staje się jednym z głównych światowych centrów kultu związanego z Męką, Śmiercią i Zmartwychwstaniem Pana Jezusa. Od Niedzieli Palmowej do Wielkiego Piątku przez Kalwarię przechodzi blisko 150 tysięcy pielgrzymów z różnych stron Polski i Europy. Przybywają oni, aby na Dróżkach Kalwaryjskich przeżywać okres szczególnego zamyślenia nad ceną naszego odkupienia. Uczestnicy kalwaryjskiego Misterium nie traktują przedstawienia jako teatru, ale jako wielką modlitwę i nabożeństwo.
Obchody Wielkiego Tygodnia rozpoczynają się w Niedzielę Palmową od sceny wjazdu Jezusa na osiołku do Jerozolimy. Uroczystości, przeplatane kolejnymi scenami inscenizacji biblijnego dramatu, gromadzą co roku niezliczone rzesze wiernych. Najwięcej pielgrzymów przybywa do Kalwarii w Wielki Piątek, kiedy tutejszymi Dróżkami przechodzi tradycyjna Droga Krzyżowa.
Ważny element kalwaryjskiego misterium stanowią kazania głoszone przez kapłanów upoważnionych do spełniania funkcji duszpasterskich. Niektóre z nich głoszą biskupi. Metropolita kardynał Franciszek Macharski przez całe lata swojej posługi włączał się w misterium przy Pretorium Piłata, a jeden z biskupów pomocniczych przewodniczy Liturgii Wielkopiątkowej.
„Nie wiem po prostu, jak dziękować Bożej Opatrzności za to, że dane mi jest jeszcze raz nawiedzić to miejsce. Kalwaria Zebrzydowska, sanktuarium Matki Bożej – i Dróżki. Nawiedzałem je jako kapłan. Szczególnie często nawiedzałem sanktuarium kalwaryjskie jako arcybiskup krakowski i kardynał”
– tak rozpoczął swoje przemówienie Ojciec Święty Jan Paweł II, kiedy 7 VI 1979 r. spotkał się z rzeszą wiernych na Kalwarii w czasie swej I pielgrzymki do Ojczyzny.
Święty Jan Paweł II rozpoczął swoje pielgrzymowanie po Dróżkach już jako dziecko, ze swoim ojcem w roku 1929. W swojej ukochanej Kalwarii bywał praktycznie później co roku jako kapłan, biskup i papież. Jego kalwaryjska posługa przybierała różne formy, przewodniczył w Mszach Świętych, wygłaszał kazania, uczestniczył w niezliczonych spotkaniach. Ostatni raz odwiedził Kalwarię jako Papież Jan Paweł II w roku 2002. 19 sierpnia miała miejsce główna uroczystość jubileuszowa z okazji 400-lecia sanktuarium i równocześnie II pielgrzymka papieska do Kalwarii, a VIII do Polski. Jan Paweł II modlił się przed cudownym wizerunkiem Matki Bożej, następnie przewodniczył uroczystej Mszy św., w czasie której wygłosił homilię poświęconą historii oraz znaczeniu sanktuarium kalwaryjskiego w życiu wiernych. Zawierzył też Matce Bożej Kalwaryjskiej Kościół, naród, i siebie samego.
Kalwaria, polska Jerozolima, to nie tylko próba przeniesienia miejsc uświęconych obecnością Jezusa. Istotnym celem tego miejsca jest przybliżenie pamięci o tamtych wydarzeniach, wciągnięcia wiernych do pełniejszego osobistego w nich udziału, do przeżywania męki Chrystusa. Każdy na swój własny sposób odkrywa to miejsce dla siebie.
Zdjęcia pochodzą z 1986 roku.
